W celu weryfikacji rozpoznania pomocnym badaniem jest ocena histopatologiczna zmiany chorobowej. W tym celu wykonuje się tzw. biopsję skóry.
Celem biopsji jest najczęściej ustalenie rozpoznania choroby, może ona jednak stanowić także procedurę leczniczą lub kontrolną w trakcie leczenia. Biopsję można wykonać praktycznie z każdego miejsca skóry, błony śluzowej jamy ustnej, narządów płciowych, aparatu paznokciowego. Wycinek powinno uzyskać się z najbardziej „świeżej” zmiany chorobowej, bez nałożonych wtórnych uszkodzeń.
W zależności od techniki wykonania biopsji wyróżniamy jej 2 rodzaje: biopsję z użyciem sztancy i biopsję wycięciową.
- Biopsja przy użyciu sztancy jest najczęstszą metodą stosowaną w celach diagnostycznych.Dostępne są sztance jednorazowe o średnicy od 2 do 8 mm. Jej zaletą jest możliwość pobrania odpowiednio głębokiej biopsji, także do oceny tkanki podskórnej. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Sztanca jest ustawiana prostopadle do skóry. Ruchami lekko obrotowymi wycina się bloczek tkanek, który następnie odcina się nożyczkami od podstawy. Ranę można zszyć lub pozostawić do samoistnego gojenia się.
- Biopsja wycięciowa polega na chirurgicznym wycięciu fragmentu skóry i stosuje się ją do usunięcia nowotworów skóry oraz atypowych zmian melanocytowych, gdy są one zlokalizowane głęboko w skórze lub tkance podskórnej. Zabiegi tego typu wymagają biegłości chirurgicznej lekarza, postępowania aseptycznego, standardowego zestawu instrumentów chirurgicznych do małego zabiegu operacyjnego i warunków sali zabiegowej.
Wycinek powinien być natychmiast umieszczony w odpowiednim utrwalaczu. Pozostawiony na powietrzu szybko wysycha, co powoduje jego niszczenie. Następnie histopatolog ocenia pod mikroskopem, czy obecne są cechy zapalenia, nowotworzeni, rozrostu nienowotworowego, torbieli lub złogów skórnych.