Pytanie nadesłane do redakcji
Czy łuszczyca jest wyleczalną chorobą?
Odpowiedziała
dr med. Jolanta Maciejewska
Katedra i Klinika Dermatologii, Chorób Przenoszonych Drogą Płciową i Immunodermatologii
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Collegium Medicum im. L. Rydygiera w Bydgoszczy
Łuszczyca jest przewlekłą, zapalną chorobą o charakterystycznym wyglądzie zmian skórnych. Dotyczy około 2% populacji w Europie i Stanach Zjednoczonych, natomiast w Azji i Afryce występuje rzadziej. Występowanie łuszczycy u obu płci jest podobne. 75% przypadków pojawia się po raz pierwszy u osób, które nie ukończyły 40. roku życia, jednak łuszczyca może wystąpić u osób w każdym wieku. Pomimo licznych i szerokich badań, przyczyna łuszczycy pozostaje ciągle nie w pełni wyjaśniona. Niewątpliwą rolę odgrywa podłoże genetyczne (m.in. polimorfizm genu HLA-Cw6) oraz podłoże immunologiczne (komórki Langerhansa oraz limfocyty T pomocnicze, zwłaszcza Th1, Th17).
Czynniki środowiskowe odgrywają również rolę w łuszczycy. Częste infekcje, ogniska zapalne w organizmie (np. próchnica zębów), niektóre leki, stres, alkohol czy palenie tytoniu przyczyniają się do zaostrzenia zmian skórnych.
Prawdopodobnie nie ma innej choroby skóry z tyloma opcjami leczenia. Większość pacjentów z łuszczycą ma chorobę ograniczoną do <10% powierzchni ciała. Pacjenci ci mogą być leczeni wyłącznie miejscowo. Cięższy przebieg choroby wymaga terapii skojarzonej (leczenie ogólne wraz z leczeniem miejscowym). Najważniejszym aspektem leczenia łuszczycy jest uwzględnienie przez lekarza uwag pacjenta oraz wrażliwość na jego potrzeby.
Łuszczycę rozpoznaje się przede wszystkim na podstawie objawów klinicznych. Większość pacjentów z łuszczycą o nasileniu łagodnym do średniego można leczyć jedynie preparatami o działaniu miejscowym. Dostępnych jest wiele różnych miejscowo działających preparatów (kortykosteroidy i analogi witaminy D3 uważa się za leki I rzutu u większości pacjentów). Łuszczyca u części pacjentów wymaga leczenia ogólnego (PUVA-terapia, UVB311, metotreksat, cyklosporyna). W ostatnim czasie dla ciężkich postaci łuszczycy wprowadzono leczenie biologiczne. Leki biologiczne stanowią nową klasę preparatów działających na określone cytokiny biorące udział w immunopatogenezie tej choroby. Koszty terapii i odległe bezpieczeństwo ich stosowania będą w przyszłości istotnymi zagadnieniami rozpatrywanymi podczas określania roli leków immunomodulujących w terapii łuszczycy.
Łuszczyca jest chorobą przewlekłą, z okresami remisji i zaostrzeń. Poprzez eliminację czynników, które mogą przyczynić się do jej zaostrzeń (np. palenie tytoniu, sanacja jamy ustnej, eliminacja ognisk zapalnych w organizmie) oraz odpowiednią pielęgnację skóry (poprzez stosowanie dermokosmetyków) można wydłużyć okres między kolejnymi zaostrzeniami zmian skórnych.
